این کتاب، در اصل، سخنرانی هایی بوده که در مجالس عزاداری محرّم و صفر سال 1419 هجری ایراد شده بوده است. سقیفه در لغت عرب به معنی سایبانی است که شیوخ عرب را مهمان خانه ای بوده است که افراد قبیله نیز در آن جمع می شدند و در باره همه امور قبیله گفت وگو می کردند.